Tijger Belle ingeslapen

Oplettende bezoekers hebben het al gemerkt: er is de laatste tijd steeds maar één dier in het buitenverblijf te zien. Half juli hebben we onze oude Sumatraanse tijgervrouw Belle in laten slapen. Ze was met haar ruim twintig jaar de oudste tijger in een Nederlandse dierentuin en de laatste tijd ging haar gezondheid steeds verder achteruit.

Oplettende bezoekers hebben het al gemerkt: er is de laatste tijd steeds maar één dier in het buitenverblijf te zien. Half juli hebben we onze oude Sumatraanse tijgervrouw Belle in laten slapen. Ze was met haar ruim twintig jaar de oudste tijger in een Nederlandse dierentuin en de laatste tijd ging haar gezondheid steeds verder achteruit. Nadat ze drie weken achtereen niet gegeten had, hebben we besloten haar te verdoven om een echo te maken. Daaruit bleek dat er enorm veel vocht vrij in haar buikholte zat en dat er veel ‘onregelmatigheden’ in haar lever en nieren zaten. Bij nader onderzoek van bloed en urine bleek het om kwaadaardige gezwellen te gaan. Aangezien de kans op genezing nihil was, hebben we besloten haar verder lijden te besparen. Direct na de euthanasie hebben we sectie verricht en daaruit bleek dat de moeilijke beslissing op het juiste moment genomen was; afgezien van ruim één liter vocht dat vrij door de buikholte zwierf, zat ze ook vol met kwaadaardige tumoren.

Belle is geboren in 1985 in de dierentuin van Dortmund en in 1986 kwam ze naar Burgers’ Zoo. Daar kreeg ze in het tijgerverblijf een partner uit Krefeld, genaamd Bruno. Aangezien er in het wild nog maar zo’n 350 Sumatraanse tijgers leven, is er voor deze ernstig bedreigde diersoort een EEP (Europees fokprogramma) in het leven geroepen. De coördinator van dit fokprogramma bepaalt ieder jaar welke dierentuinen  met hun tijgers mogen fokken; op deze manier worden de genen van alle tijgers zo goed mogelijk verdeeld. Belle en Bruno kregen jongen in 1989, 1991 en 1992, maar daarna mocht Belle geen jongen meer krijgen. Het gevaar bestond anders dat haar genetisch materiaal te veel aanwezig zou zijn in de Europese populatie tijgers, waardoor er minder plaats voor andere bloedlijnen zou zijn. Daarom werd ze in 1993 gesteriliseerd en sindsdien leefde ze samen met Bruno en haar zoon Hercules. Bruno stierf in 1997 en vanaf dat moment deelden moeder en zoon het verblijf. Eigenlijk is dat niet zoals het in de natuur gaat; tijgers zijn dieren die solitair (alleen) leven en alleen als een vrouwtje vruchtbaar is, kan men kortstondig twee tijgers samen zien, of natuurlijk als een vrouwtje jongen heeft. Na ongeveer twee of drie jaar gaat het vrouwtje weer haar eigen gang.

Mannetje Hercules is nu alleen achtergebleven. Dat is eigenlijk net zoals in de natuur. Op het moment bezinnen we ons over de toekomst van tijgers in Burgers’ Zoo en van het tijgerverblijf. Hercules lijkt het allemaal wel best te vinden; met zijn dertien jaar werd het ook hoog tijd om op eigen benen te staan.

Foto: Niet Belle