De moeraswallabies zijn weer te zien. Toen ze plaats moesten maken voor de Rimba is er natuurlijk gesproken over de vraag of we de soort moesten behouden. We waren er snel uit. Het zijn onze enige buideldieren en we vinden deze groep dieren zo boeiend dat we er graag een voorbeeld van willen laten zien. Dus bleven ze achter de schermen en keren ze nu terug op de …. vogelafdeling! We laten daar namelijk een aantal Australische vogels zien.
Wallabies zijn kleine kangoeroes. Een stuk of 30 soorten worden wallabie genoemd, maar onze moeraswallabies (Wallabia bicolor) zijn de enige echte! Ze zijn de laatst overlevenden uit het geslacht Wallabia, maar dat wil niet zeggen dat ze zeldzaam zijn. In Oost Australië zijn ze algemeen en worden zelfs regelmatig afgeschoten wanneer ze landbouwgewassen aanvreten. Ze lusten bijna alles en overleven zelfs varens, schors, naalden en allerlei planten die voor huisdieren giftig zijn! Een boer die ze wil schieten moet trouwens wat slaap opofferen, want het zijn in het wild hoofdzakelijk nachtdieren.
Wij hebben sinds 2004 moeraswallabies, en dat zijn momenteel vijf vrouwtjes, waarvan er één bij ons geboren is (2006). In gevangenschap doen ze het niet zo goed en het is daarom ook erg jammer dat we onlangs onze man verloren. Theoretisch zou de voortplanting van een leien dakje moeten lopen, want moeraswallabies zijn onder de buideldieren de meest vruchtbare. Na een extreem korte draagtijd wordt een buideldiertje geboren als net iets meer dan een embryo. Toch kan hij zich langs een speciaal spoor over de buik van de moeder naar haar buidel wurmen en zich daar vastzuigen aan een tepel. Intussen is ma alweer vruchtbaar geworden en heeft zich alweer een nieuw embryootje ontwikkeld. Maar de buidel is nog bezet en daarom stopt de groei van het tweede jong totdat de buidel vrij is. Meestal zit er dus tegelijkertijd een jong in de buidel en één in de baarmoeder.
Bij moeraswallabies is dat anders. Daar wordt ma alweer vruchtbaar terwijl het eerste jong nog in de baarmoeder zit! Dat resulteert dan in twee embryo’s tegelijkertijd die niet even oud zijn en in twee aparte baarmoeders zitten! Als nummer één verhuist naar de buidel moet nummer twee net zo goed als bij de andere buideldieren wachten. Omdat deze dieren echter liever solitair leven, is het prettig voor ma om zo snel mogelijk de beide baarmoeders bezet te krijgen, zodat ze even geen mannetje hoeft te tolereren. Heeft ons verscheiden mannetje nog kansen benut? Met een buideltijd van acht tot negen maanden, moeten we het uiterlijk komende zomer weten!
Bij kangoeroes en veel andere buideldieren zijn de voeten sterk veranderd. Doorgaans ontbreekt de grote teen en is de vierde teen sterk verlengd en vergroeid met de andere, kleinere tenen. Het resultaat is een smalle, lange voet die weinig wrijving heeft met de bodem en heel geschikt is om krachtig mee te springen.
