Blauwgevlekte pijlstaartrog

In Burgers’ Ocean zwemmen verschillende soorten roggen. Sinds kort is er weer een oude bekende bijgekomen: de blauwgevlekte pijlstaartrog, een soort die lastig te houden is.

Deze moet niet verward worden met de grijze pijlstaartrog die al vele jaren in de lagune van de Ocean zwemt en al meerdere jongen heeft voortgebracht. De teller staat al op 39! De grijze pijlstaartrog heeft ook blauwe vlekjes, maar deze vallen in het niet bij de felgekleurde blauwe vlekken van de blauwgevlekte pijlstaartrog. De blauwgevlekte pijlstaartrog zit nu in het koraalrifbassin.

Kweekprogramma

Voor de blauwgevlekte pijlstaartrog bestaat een officieel kweekprogramma in Europa. In overleg met de coördinator van het kweekprogramma heeft Burgers’ Zoo twee dieren gekregen die in andere aquaria zijn gekweekt. Een man uit Salzburg, Oostenrijk, en een vrouwtje uit Lissabon, Portugal. Een prachtige kans om een nieuw kweekstel te gaan vormen! 

Gezakt voor de cursus eten

Iedere rog en haai die in de Ocean komt, krijgt een ‘cursus eten’ achter de schermen. Eerst leert hij genieten van het Hollandse voer. Als hij dat eenmaal lust, wordt het dier getraind om altijd op dezelfde plaatst in het quarantainebassin te komen eten. En als ook dat lukt, wordt het dier vervolgens geleerd met ‘mes en vork’ te eten. Met een tang bieden de dierverzorgers de rog stukjes voer aan. Deze manier van voeren is ideaal, want zo kun je heel eenvoudig de dieren samen met andere dieren houden en toch toezicht houden op wat ze eten. Het vrouwtje blauwgevlekte pijlstaartrog was voor de eerste twee onderdelen geslaagd, maar voor het laatste deel van de cursus zakte zij meerdere malen. Hoe kwam dat? Was het dier bang voor de voerstok, begreep het dier het idee niet, was het vrouwtje ziek of was zij gewoon onrustig omdat zij in een saai quarantaineaquarium zat? Allerlei dingen werden geprobeerd, maar niets leek te lukken. Vandaar dat besloten werd om het dier toch maar over te zetten naar het koraalrifbassin, zonder diploma. Dat betekende dat zij de cursus af moest maken in het bassin. Zij moest leren om naar het oppervlakte van het bassin te zwemmen om zo gevoerd te kunnen worden.

Ik zie, ik zie, wat jij niet ziet …

De rog had al heel snel een vaste stek in het bassin gevonden. Ergens diep verstopt tussen de stenen bij de grote ruit. Enkel de duikers konden haar zien. Naar boven komen was er niet bij dus moesten duikers naar beneden om het dier te voeren. Dit werkte fantastisch. Ze was snel gewend aan de duikers en haar nieuwe omgeving. Ze begon zelfs nieuwsgierig te worden en verliet steeds vaker haar stek. En dat hebben we geweten! Het dier maakte er een enorme ‘stofzooi’ van. Nadat we  paar rotsen hadden verplaatst,  kon dat niet meer. Na anderhalve maand begreep de rog hoe het moest en kwam het dier zelfstandig naar boven om te eten. De tweede rog is nu ook geïntroduceerd. Afwachten of hij net zo slim is als zijn vrouwtje.