In de Bush leven al vele jaren kleinklauwotters in een verblijf vlak na de ingang. Momenteel hebben we daar een paartje zitten.
In de Bush leven al vele jaren kleinklauwotters in een verblijf vlak na de ingang. Momenteel hebben we daar een paartje zitten. Deze dieren zorgen voor de nodige levendigheid in de Bush. Samen buitelen ze over elkaar en ja, er wordt ook vaak gepaard. Ook in het wild leven kleinklauwotters in monogame paartjes of kleine familiegroepjes. Als een paar zich gevormd heeft, is het meestal niet lang wachten op nageslacht. Dat is niet het geval met het stel in de Bush. Verschillende zaken zijn onderzocht; de dierenarts heeft gekeken of ze lichamelijk helemaal in orde waren en ook het verblijf is gecheckt. De nodige maatregelen zijn genomen om de voortplanting te stimuleren, maar nee: het leidde niet tot jonge otters.
Wat soms ook nog een stimulans zou kunnen zijn, is het tijdelijk verplaatsen van de otters naar een andere leefomgeving. In Burgers´ Zoo zijn geen faciliteiten om de dieren langere tijd te houden op een andere locatie binnen het park. Nadat we hadden geïnformeerd bij de collega’s werd een dierentuin gevonden die onze otters wel wilde opnemen in zijn collectie. Hopelijk zorgt deze verandering van omgeving bij deze dieren voor nageslacht.
Met een lengte tussen de 70 en 100 centimeter is de kleinklauwotter de kleinste van alle ottersoorten in de wereld. Hun lichamen zijn gestroomlijnd en heel flexibel, wat nodig is om hun vacht te kunnen verzorgen. Deze verzorging is heel belangrijk, want hun vacht moet vettig blijven om te voorkomen dat de dieren bij het zwemmen kletsnat worden. Ook hebben ze een ondervacht met fijne korte haartjes die de huid goed afsluit voor het water.
Nog een specifiek kenmerk van de kleinklauwotters is de vorm van hun handen. De zwemvliezen tussen hun vingers lopen niet helemaal door tot aan het einde van de vinger, zoals bij andere otters, maar tot hun eerste gewricht. Dit zorgt ervoor dat hun vingers veel beweeglijker zijn dan bij de andere ottersoorten. Zij zoeken hun prooi dan ook vooral op de tast en kunnen prooidieren ook goed vasthouden met hun poten. Het bestaan van deze diersoort wordt bedreigd door het verdwijnen van hun leefomgeving. Zij komen voor in Zuidoost-Azië in moerasachtige gebieden met veel begroeiing. Door deze begroeiing is het bestuderen van de dieren in het wild zeer moeilijk.
In dierentuinen worden kleinklauwotters vaak gehouden, waarschijnlijk door hun aantrekkelijke uiterlijk en gedrag. En aangezien wij ze ook graag in de Bush wilden behouden, zijn we op zoek gegaan naar een nieuw stel otters. Het was een hele opgave om twee onverwante dieren te vinden. Gelukkig is de afkomst van veel dieren digitaal te achterhalen. En dus hebben we nu een onverwant koppel met een vrouwelijk dier uit een dierentuin uit Engeland en een mannetje uit België.
Het introduceren van kleinklauwotters is niet zo´n eenvoudige zaak en moet voorzichtig gebeuren. De dieren zijn heel territoriaal en dulden geen vreemden in hun gebied. Hun territorium markeren ze met het achterlaten van kleine beetjes mest. Aangezien we de introductie niet in de Bush kunnen doen, laten we de dieren achter de schermen aan elkaar wennen. De dieren komen niet direct bij elkaar, maar zijn eerst van elkaar gescheiden door middel van gaas. Zij kunnen elkaar dus wel zien en ruiken, maar ze kunnen niet bij elkaar komen. Als het erop lijkt dat ze elkaar accepteren, dan zetten we ze bij elkaar in één verblijf. Verloopt dit goed, dan kunnen ze naar de Bush.
Door deze verplaatsing van de dieren wordt het ook mogelijk om het otterverblijf weer wat te restaureren. Deze kleinklauwotters zijn echte slopers en zij vernielen dan ook het liefst alle planten die binnen hun bereik zijn. Het is dus een echte uitdaging om een otterverblijf in een tropisch regenwoudhal eruit te laten zien als hun natuurlijke leefomgeving!
