De familie stokstaartje

In Burgers´ Zoo wonen al jaren stokstaartjes. Het huidige verblijf bestaat al sinds 1995. 

Het voormalige buitenverblijf van de olifanten is toen omgetoverd in een heel natuurlijk verblijf voor deze erg sociale dieren. Vanaf die tijd hebben er alleen maar stokstaartjes in gezeten. Van de oorspronkelijke rotsen in Hagenbeck-stijl is vrijwel niets terug te vinden. Alleen een paar stukken buitenmuur van de oude olifantengracht zijn voor oplettende bezoekers nog te zien.

Binnenverblijf

Afgelopen jaar hebben de stokstaartjes een nieuw binnenverblijf gekregen. Nu kunnen onze bezoekers de dieren ook met slecht weer bekijken. Stokstaartjes hebben een hekel aan regen en kou en zijn echte liefhebbers van warmte. Ze beginnen de dag altijd met een zonnebad om lekker op temperatuur te komen. Op de achterpoten met de buik richting de zon, of in het nieuwe binnenverblijf richting de warmtelamp.

Naast de twee grote ramen van het nieuwe binnenverblijf zit ook een klein raam. De kleine ruimte die er achter zit, was bedoeld als een mooie kraamkamer. Er zit zelfs vloerverwarming in om het de dieren naar de zin te maken. De stokstaartjes slapen er wel, maar de jongen brengen ze liever toch op een andere plek groot.

Familie-uitbreiding

Meestal werpen stokstaartjes de jongen in een hol van hun zelfgemaakt gangenstelsel onder de grond. In hun natuurlijke leefgebied hebben stokstaartjes meerdere holen. Om de paar dagen verhuizen ze van het ene hol naar het andere. Alleen als er net dieren geboren zijn, blijven ze vaak langer op dezelfde plaats. Meestal krijgt alleen het meest dominante vrouwtje van de groep jongen. Stokstaartjes zijn inmiddels een heel goed onderzochte diergroep en zo is men erachter gekomen dat ook meerdere vrouwtjes van de groep jongen kunnen werpen. Vaak omstreeks dezelfde tijd als het dominante vrouwtje. Of er ook meerdere mannetjes gepaard hebben, is nog niet erg duidelijk. Stokstaartjes zijn dan wel dagdieren, maar er wordt ´s nachts gepaard en meestal onder de grond. De jongen van de subdominante vrouwtjes hebben ook duidelijk minder overlevingskans. De drachtige vrouwtjes worden vaak door het dominante vrouwtje uit de groep gezet en voor een stokstaartje alleen is het heel moeilijk om jongen groot te krijgen. Als het minder dominante vrouwtje wel in de groep mag blijven, worden haar jongen vaak door de andere groepsleden gedood. Uiteindelijk zien we dus wél bij verre de beste overlevingskansen voor de jongen van het alfavrouwtje!

Gezamenlijke opvoeding

Zoals gezegd zijn stokstaartjes erg sociale dieren. Ze helpen elkaar met het grootbrengen van  jongen. Om de beurt zijn er oppasdieren voor de jongen. De moeder hoeft eigenlijk alleen maar voor de melk te zorgen. De eerste twee weken zijn de jongen nog weinig behaard en blind. De oppasdieren zorgen er dan voor dat ze het niet koud krijgen. Later helpen ze met het zoeken van voedsel voor de jongen. In de natuur schijnen sommige oppasdieren ook zelf melk te produceren, zelfs als ze zelf geen jongen hebben. Bij onze stokstaartjes hebben we dat nog niet waar genomen.

We weten steeds meer van onze dieren en begrijpen ook steeds beter hoe het er in de stokstaartjes-samenleving aan toe gaat. Toch is er bij deze speelse en actieve dieren nog veel te ontdekken.