Een jonge zwartpuntrifhaai!

Lang op gehoopt, vaak gebeurt, maar nooit gelukt, totdat….

Lang op gehoopt, vaak gebeurt, maar nooit gelukt, totdat…. Na het lezen van dit stukje begrijpt u beter wat ik met dit zinnetje bedoel. Zwartpuntrifhaaien hebben we al sinds dag één in de Ocean zwemmen. Twee mannetjes waren in 1999 uit London Zoo overgekomen: ‘Fatty’ en ‘Skinny’. Fatty is later vertrokken om plaats te maken voor een vrouwtje. Sindsdien is de groep uitgebreid naar twee mannetjes en vier vrouwtjes. Een mooie groep om mee te kweken.

Levendbarend

Haaien en roggen hebben drie verschillende methodes om zich voort te planten. Je hebt de eierleggende soorten zoals de epaulethaai en luipaardhaai. Dan zijn er eierlevendbarende soorten, die een ei in zichzelf leggen, waarbij het embryo zich in de moederbuik ontwikkelt. Bij sommige soorten krijgt het ongeboren jong  naast het dooiermateriaal nog extra voer,  zodat de jongen al groot zijn bij geboorte, zoals bij de adelaarsrog. Het derde type is de levendbarende soort met een placenta, vergelijkbaar met een zoogdier. De zwartpuntrifhaai en de zwartpunthaai behoren qua voortplanting tot deze groep.

Dikke buik

In de Ocean hadden zowel de vrouwtjes van de zwartpuntrifhaai, als de zwartpunthaai en vroeger ook de witpuntrifhaai regelmatig een dikke buik en opeens was de dikke buik weg. Vermoedelijk waren dit wel drachtige vrouwtjes en werden er jongen geboren. Een bewijs dat er geboortes hebben plaatsgevonden, was er wel: namelijk in de vorm van vliezen die in het bassin dreven. Zo’n vlies is een dunne zak waarin het jong gedurende 10 tot 14 maanden is gegroeid. We vermoedden dat de jongen na de geboorte werden opgegeten door andere haaien in het bassin. Om dit te voorkomen hebben we in het verleden dikker wordende vrouwtjes zwartpunthaai en zwartpuntrifhaai wel eens een tijd lang apart gehuisvest, maar dat heeft helaas nooit tot levende jongen geleid.

Toch gelukt

Totdat er op een avond afgelopen april rond zes uur onrust in het haaienbassin was. Er zaten twee haaien achter elkaar aan. Was het weer een paring? Na controle bleek er een staart uit de cloaca van het vrouwtje te hangen. We waren getuige van een geboorte! Fantastisch! Maar ook een haaienmannetje was hier getuige van, want hij zwom continue vlak achter het moederdier aan. Toen we voor de ruit stonden bleek dit de geboorte van het tweede jong te zijn, want opeens zagen we nog een jong zwemmen. Prachtig…..totdat hij voor onze ogen werd opgegeten door een andere zwartpuntrifhaai. Snel naar de werkvloer om de jongen uit het water te vissen. Nummer 2 werd gepakt voordat we er met een net bij konden, maar nummer 3 en 4 konden we op tijd vangen. De twee pasgeboren zwartpuntrifhaaien zijn overgebracht naar het quarantainebassin. Na een paar dagen is er één helaas overleden, maar met de laatste gaat het ook na drie maanden nog steeds heel goed en hij eet prima. Eindelijk is het gelukt!