Nimfen zijn in de Griekse mythologie halfgodinnen die in de natuur leven en vaak gebonden zijn aan een bepaalde plek, boom- of plantensoort. Nimfen vertegenwoordigen de krachten van de natuur. Ze kunnen vruchtbaarheid en voorspoed brengen. Boomnimfen worden meestal afgebeeld als bekoorlijke jonge vrouwen. Vaak gedragen ze zich een beetje schuw en verlegen, maar wel zijn ze erg nieuwsgierig naar de wereld om hen heen en naar mensen die zich in hun natuurlijke leefgebied begeven. De Grieken kenden allerlei verschillende soorten nimfen: zo waren er nimfen die geassocieerd werden met de zee, met beken, met rivieren of bijvoorbeeld met bergen. Zo werden de bosnimfen met bomen vereenzelvigd. Ze waren niet onsterfelijk: wanneer hun boom bijvoorbeeld werd omgehakt, stierf de nimf meestal ook.
De bosnimfen straften mensen die hun bomen beschadigden of op andere wijze oneerbiedig behandelden. De (hama)dryaden zijn de beschermende bosnimfen van eiken. Het Griekse woord ‘drys’ betekent ‘eik’. De meliae beschermen de essen, terwijl de (epi)meliaden juist de fruitbomen beschermen. De alseïden zijn de nimfen die kleine groepjes bomen in het algemeen beschermen en deze rol wordt soms ook toegedicht aan de auloniaden. De daphniaden beschermden de laurierbomen, of nog zeldzamere boomsoorten. Nimfen zijn met de natuur verbonden en dienen vaak goden en godinnen die ook een relatie met de natuur hebben, zoals Aphrodite (de godin van de liefde) of Artemis (de godin van de jacht). Maar ook Dionysos, Pan en Hermes werden vaak bijgestaan door nimfen.
De Griekse schrijver Hesiodos (Hesiodus) vertelt in zijn Theogonie (‘de geboorte van de goden’) dat de meliae ontstaan uit het bloed van de gecastreerde god Ouranos, dat op de aarde druppelt. Andere nimfen kennen een wat minder spectaculaire geboorte en ontstaan uit een wat normalere verbintenis tussen een god en een mens.
De beroemde Thracische zanger Orpheus wordt verliefd op de bosnimf Eurydice. Een tijdlang zijn de geliefden dolgelukkig samen en zingt Orpheus de mooiste liederen die hij op zijn harp begeleidt. Dan slaat het noodlot echter toe en wordt Eurydice door een gifslang gebeten. Ze sterft en moet net als alle andere gestorvenen het aardse bestaan verruilen voor de Hades (de onderwereld). Orpheus wordt gek van verdriet en kwijnt steeds verder weg zonder zijn geliefde. Dan trekt hij zijn stoute schoenen aan en vertrekt als levende naar de Hades! Normaal gesproken betaal je een dergelijke brutaliteit en onverschrokkenheid met de dood, maar dankzij zijn prachtige zang weet hij de driekoppige waakhond van de Hades, Cerberus, in slaap te wiegen, waarna hij als levende ziel de Hades kan betreden. Zelfs de strenge god van de onderwereld zelf, Hades, laat zich uiteindelijk vermurwen, mede omdat zijn vrouw Persephone tot tranen toe geroerd is over dit bijzondere liefdesverhaal en de prachtige zang van Orpheus. Hij mocht Eurydice bij wijze van hoge uitzondering mee terug nemen naar de bovenwereld, op één voorwaarde: hij mocht alleen maar recht voor zich uit blijven kijken totdat hij weer boven op het aardoppervlak was aanbeland. Orpheus popelt uiteraard om zijn geliefde weer in zijn armen te sluiten. De weg omhoog is lang, het is donker en vooral zo akelig stil. Zou Eurydice wel achter hem aan lopen? Of zou hij voor de gek zijn gehouden? Hij kan zijn nieuwsgierigheid en spanning niet meer bedwingen, kijkt om, en… ziet Eurydice met een klaaglijke gil weer terug naar de Hades vliegen! Zo loopt dit verhaal helaas tragisch af voor de geliefden en zien ze elkaar pas weer op het moment dat ook Orpheus’ leven op aarde ten einde is gekomen. Eindelijk is hij weer herenigd met de liefde van zijn leven.
De bosnimf Daphne is de dochter van de riviergod Peneus (of van Ladon, volgens andere verhalen). Op een dag beschimpt de machtige, ijdele zonnegod Apollo Eros, terwijl die laatste druk in de weer is met zijn pijl en boog. Eros doet alsof hij niets heeft gehoord, maar is woedend op de verwaande god die zo kleinerend over hem spreekt. Hij besluit om wraak te nemen en schiet een liefdespijl recht in het hart van Apollo, die hierdoor dolverliefd zal worden op de eerste die hij tegenkomt. Snel daarna schiet Eros een loden, stompe pijl op Daphne, die voortaan niets meer van de liefde wil weten en al haar aanbidders zal afwijzen. Het gevolg laat zich raden: de eerste die Apollo ontmoet, is Daphne en hij wordt meteen tot over zijn oren verliefd op haar. Vol begeerte jaagt Apollo achter haar aan. Daphne voelt zijn hete adem in zijn nek en roept in paniek haar vader om hulp, wanneer Apollo haar bijna te pakken krijgt. Peneus verandert zijn dochter net op tijd in een laurierboom. Zodra de kracht van de pijl van Eros is uitgewerkt, beseft Apollo pas ten volle wat hij in zijn passie heeft aangericht. Hij heeft spijt en voortaan zal hij deze boom altijd blijven eren. Apollo verklaart de laurierboom heilig en al zijn volgelingen gaan vanaf dat moment dan ook met grote eerbied met deze bomen om.
Het monster van Loch Ness zou een prehistorisch dier zijn dat zou leven in het meer (‘loch’ in het S…
3 dagen geleden
Cerberus is de driekoppige hellehond in de Griekse mythologie. Soms wordt zijn staart afgebeeld als…
27 januari 2025
Vrijdagochtend 24 januari 2025 is een 13-jarig breedlipneushoornmannetje vanuit Wildpark Zoo Santo I…
24 januari 2025
