Halsbandcotinga’s behoren tot de grote groep van de zangvogels. Daarbinnen vallen ze in de familie van de cotinga’s (Cotingidae). Bij de meeste continga’s zijn op zijn minst de mannetjes heel mooi gekleurd. Dat gaat ook op voor de halsbandcotinga, echter niet voor de andere cotinga in Burgers’ Bush: de schreeuwpiha. Die ziet er heel onopvallend uit, maar maakt veel lawaai.
Halsbandcotinga’s eten bijna uitsluitend bessen en vruchten. Soms eten ze ook insecten. Ze hebben het dan gemunt op vliegende mieren en termieten. Vanaf een vaste plek zitten ze te wachten om vervolgens plots op te vliegen en zo’n vliegend insect te pakken. Dezelfde tactiek gebruikt bijvoorbeeld een bijeneter.
Over de voortplanting van halsbandcotinga’s in de natuur is niet veel bekend. Waarschijnlijk strijden meerdere mannetjes in elkaars nabijheid om de gunst van een vrouwtje. Nestbouw, broed en verzorging van het jong doet het vrouwtje vermoedelijk alleen.
Cotinga’s zijn goede zaadverspreiders! Ze slikken vruchten in, waarna ze de kleinere zaden later weer uitpoepen. Grote zaden braken ze enkele minuten na het inslikken op; dan kunnen de vogels in de tussentijd wel al een heel stuk van de moederboom weggevlogen zijn! Vooral de trompetbomen (Cecropia) en epifytische halfparasieten uit het plantengeslacht Psittacanthus profiteren van de zaadverspreiding door cotinga’s.
Door zijn groot verspreidingsgebied in de laaglandbossen van het Amazonebassin is de halsbandcotinga momenteel niet bedreigd. Wel neemt zijn populatie af.
Deze diersoort is sinds 2021 in de Bush te zien. Je moet wel geluk hebben, want het is geen in groepen levende of lawaaierige soort. Maar wie het mannetje halsbandcotinga ontdekt, zal versteld staan van zijn schoonheid!
