Terekayschildpadden zijn reptielen. Schildpadden zijn gemakkelijk te herkennen aan hun beschermende pantser van bot en hoorn. Ook leggen alle schildpadden eieren en ze hebben geen tanden in hun bek.
In Burgers’ Zoo zijn er naast moerasschildpadden, zoals de terekayschildpadden en doornschildpadden, ook landschildpadden te zien, namelijk de kolenbranderschildpadden.
Hoewel terekayschildpadden in warme landen leven, koelen ze in het water soms wat af. Dan zonnen ze graag aan land. Daarbij maken ze de nek lang en strekken de vin-achtige achterpoten richting de zon, om zo veel mogelijk warmte op te vangen.
De vrouwtjes leggen de eieren in een nest in het zand aan de oever van rivieren. Terekayschildpadden planten zich in het droge seizoen voort, zodat de eieren niet onder water komen te staan. Koelere broedtemperaturen resulteren in meer mannetjes. Als de broedtemperatuur boven 32 graden is, ontwikkelen de foetussen zich tot vrouwtjes.
De terekayschildpad komt voor in de watersystemen van de Amazone en de Orinoco. In de tijd dat de bossen overstromen, zwemt ze ook graag in deze vloedbossen. Dat zijn de regenwoudgebieden in Zuid-Amerika die een paar maanden per jaar onder water staan en in buiten het regenseizoen droog vallen.
Door huisdierhandel is de soort kwetsbaar geworden. Op de Rode Lijst staat deze soort als ‘kwetsbaar’ te boek, maar de laatste beoordeling stamt al van lang geleden, uit het jaar 1996. De status van deze schildpad in de natuur zou dus weer eens bekeken en onderzocht moeten worden!
In de Bush bewonen deze schildpadden een mooi strandje met een ruime vijver. Aan land van het voormalige strandje zitten warmteplaten in de grond, daar komen vaak meerdere terekayschildpadden bij elkaar om extra op te warmen. Op een zonnige dag je ze ook vaak op een boomstronk die uit het water steekt, liggen te zonnen.
De dierverzorgers maken voor deze schildpadden voedselballetjes van klein gesneden groente en fruit, gemengd met geweekte kattenbrok, meelwormen en spiering. Deze voedselballetjes worden op de rand van de vijver ‘geplakt’, vlak onder het wateroppervlak. Zouden de verzorgers ze gewoon in het diepere water gooien, dan zouden de snelle pacu’s er met de buit vandoor gaan!
