Deze vrij forse eend werd lange tijd als nauwe familie van de muscuseend uit tropisch Amerika beschouwd. Genetisch onderzoek wees echter uit, dat het DNA van de witvleugelboseend dermate afwijkend is, dat de soort niet zo lang geleden in haar eigen genus is geplaatst. Dat maakt deze eendensoort taxonomisch heel speciaal! Â
Mannetje en vrouwtje, die samen een koppel vormen, laten een hard en heel bijzonder duet horen. Het vrouwtje kwaakt meer, de roep van het mannetje klinkt veel luider en duidelijk anders. Helaas hebben we onze twee witvleugelboseenden in de Bush nog niet horen roepen.
De witvleugelboseend broedt in de holte van een boom. De jongen zijn nestvlieders en meteen vanaf de geboorte bedekt met een dichte dons. Ze lijken behoorlijk op de kuikens van een wilde eend. Op de leeftijd van ongeveer twee maanden wisselen ze hun donsveren voor hun gewoon verenkleed. Daarmee groeien ze relatief langzaam, voor eendenvogels. Â
Deze eendensoort was vroeger wijd verspreid en kwam veel voor nabij rivieren, meertjes en stroompjes in de tropische bossen van Zuid-AziĂ« en Zuidoost-AziĂ«. De populatieaantallen zijn echter al decennia lang schrikbarend klein. Vermoedelijk leven nu nog minder dan 1000 volwassen vogels van deze soort in de natuur. Niet altijd is direct aan te wijzen dat het (lokaal) uitsterven van een soort leidt tot grote gevolgen voor het hele ecosysteem. Zo is ook niet bekend of het verdwijnen van deze soort uit de meeste regio’s van zijn leefgebied nog extra negatieve gevolgen voor het systeem of bijvoorbeeld voor de voedselketen heeft gehad. Â
De grootste problemen voor deze eend zijn het verdwijnen van onverstoorde watergebieden in tropische bossen, alsmede de watervervuiling met name door overvloedig gebruik van pesticiden en andere landbouwgiffen. Om de soort voor uitsterven te behoeden, zijn er meerdere natuurbeschermingsinitiatieven gaande. Bijvoorbeeld is er een aantal beschermde gebieden aangewezen voor de boseenden. Ook is er in dierentuinen een Europees fokprogramma (EEP), Â
Deze bedreigde diersoort nam in 2021 intrek in Burgers’ Zoo, en dan wel in de Bush. We vinden het belangrijk om ruimte te bieden voor bedreigde diersoorten, waarvoor een populatiemanagementprogramma nodig is om het voortbestaan van de soort te ondersteunen. De Bush is door zijn grootte en natuurlijke setting een mooi leefgebied voor deze soort. De witvleugelboseend is soms te vinden op de waterpartijen in de Bush, maar hij kan ook goed vliegen. Hij zit dus best vaak op de uitkijk bovenop de serre de bezoekers in de gaten te houden; vaak zonder dat hij zelf wordt opgemerkt.
Volgens de literatuur kunnen deze eenden in kweekverblijven behoorlijk agressief uit de hoek komen als ze gaan broeden. We zijn benieuwd hoe onze eenden zich dan gedragen en hopen dat de immense afmetingen van de Bush met voldoende plekken om zich terug te trekken ervoor zorgen dat onze eenden zich toch vriendelijk blijven gedragen als ze aan gezinsuitbreiding gaan beginnen!
