Een grote bek op de vogelafdeling

Het is weer eens tijd om een nieuwe bewoner aan u voor te stellen en u kunt ze vinden op de vogelafdeling: de dikbekpapegaaien.

Het is weer eens tijd om een nieuwe bewoner aan u voor te stellen en u kunt ze vinden op de vogelafdeling: de dikbekpapegaaien. Het verblijf in de fazanterie waar u ze kunt aantreffen is de laatste jaren door veel verschillende bewoners bewoond en het werd tijd voor wat vaste bewoning. Ons oog is daarbij gevallen op een koppel dikbekpapegaaien. In het eerste gedeelte van de fazanterie (voor het kleine aquarium) willen we ons namelijk richten op vogels waarvoor een fokprogramma is binnen EAZA (het Europese Verbond van Dierentuinen). De stamboekhouder van deze (voor ons) nieuwe soort heeft ons gevraagd om met deze bijzondere vogels te starten en wij wilden dat graag doen. Het is een koppel dat aan ons is gedoneerd door de dierentuin van Edinburgh,, ze zijn al jaren bij elkaar en hebben zich bewezen in de voortplanting. Hopelijk kunnen wij u in de toekomst dan ook jongen laten zien.

Om de vogels zich meteen thuis te laten voelen hebben we de nestkast die ze in Edinburgh ter beschikking hadden één op één nagebouwd. Dat was duidelijk te merken toen we de vogels na hun vlucht per vliegtuig uit de kist haalden. Beide vogels gingen in een rechte lijn op de nestkast af en de dagen erna vertoonden ze zich zeer sporadisch om af en toe wat voedsel tot zich te nemen. Soms kon iemand een glimp opvangen van twee koppies die uit de nestkastopening staken en de omgeving aan het bekijken waren. Inmiddels zijn ze gewend aan hun nieuwe verblijf en zijn ze regelmatig goed te zien, bijna altijd zij aan zij, want oude liefde roest niet. 

Bedreigingen

Dikbekpapegaaien leven in de natuur in gematigde naaldbossen van Mexico op een hoogte van 2000-3000 meter. Hun nesten maken ze in hoge bomen of in grote, dode boomstronken. Soms maken ze gebruik van een bestaand spechtennest. Het vrouwtje is de enige die broedt en als na 26 dagen de eieren uitkomen begint het leven van een echte voedselspecialist. De vogel voedt zich namelijk vrijwel uitsluitend met zaden van pijnbomen. Bij uitzondering eet hij ook wel andere zaden, maar ook bloemknoppen, bladknoppen en fruit.

De soort leidt een nomadisch leven, altijd op zoek naar de gebieden waar op dat moment de meeste pijnboompitten te vinden zijn.

Buiten de broedtijd verzamelen de dikbekpapegaaien zich ’s avonds tot grote zwermen voor de overnachting. Als er een roofvogel aankomt, vliegt de hele zwerm op en cirkelt luid krijsend rond.  In de ochtend valt de zwerm uiteen en gaan kleine groepjes op zoek naar voedsel.

Dit voedselspecialisme is de soort bijna fataal geworden. Door de kap van naaldwouden (om ruimte te maken voor veeteelt en landbouw) heeft de vogel het grootste deel van zijn oorspronkelijke leefgebied verloren. Vroeger kwam de soort bijvoorbeeld ook voor in het zuiden van de Verenigde Staten (bijvoorbeeld de staat Arizona). De vogel en zijn leefgebied zijn inmiddels beschermd verklaard en er zijn al verschillende studies opgezet om ervoor te zorgen dat de aantallen dikbekpapegaaien weer zullen gaan toenemen. Tot nu toe zijn reïntroductieprogramma’s weinig succesvol gebleken. De hoop is nu gevestigd op de bestaande populatie en op methodes om hun productiviteit te verhogen. Er zijn ook al een paar maal wilde vogels verplaatst naar nieuwe locaties en de eerste resultaten van die “translocaties” zijn hoopgevend. Hopelijk zijn we niet te laat en kan deze soort behouden blijven.

Geschreven door: Wineke Schoo, foto: Mark Dumont (cc)