Wandelende haai

In de lagune ‘loopt’ de epaulethaai regelmatig over de koralen. Deze gevlekte haai gedraagt zich namelijk op een opvallende manier: langere afstanden legt hij zwemmend af zoals iedere andere vis, maar kortere stukken worden ‘lopend’ afgelegd. Hierbij gebruikt hij zijn borst- en buikvinnen als vier poten en ‘loopt’ hij als een soort salamander over de bodem en over de koralen. Juist dat rustige gedrag laat zien dat de epaulethaai geen grote, snelle rover is, maar zijn kostje garnalen en wormen al ‘wandelend’ bij elkaar verzameld.

Grote opvallende ogen

De naam ‘epaulethaai’ zegt het al: de dieren hebben een epaulet. Deze grote, zwarte vlekken aan weerszijde van het dier zien er van een afstand uit als een oog. Als de epaulethaai in een grot slaapt en een rover komt op bezoek, dan wordt deze afgeschrikt door het enorme nepoog. Een prima vorm van zelfbehoud.

Overleven in het onmogelijke

Epaulethaaien komen in de natuur veel voor op het rifdak. Dit is het bovenste gedeelte van het koraalrif dat met laag water deels droog valt. Dan zwemt de haai in de poeltjes die overblijven. Dit is gevaarlijk terrein voor een vis. Deze poeltjes kunnen overdag sterk opwarmen, maar belangrijker nog:  ’s nachts bijna zuurstofloos worden. Doordat allerlei dieren en planten  in een relatief klein volume zuurstof gebruiken, daalt het zuurstofgehalte snel. Fysiologische aanpassingen van de epaulethaai maken het mogelijk enkele uren in een lage concentratie zuurstof te overleven. Het dier zal in een soort rusttoestand komen, waardoor de vraag naar zuurstof sterk vermindert.

Legbatterij

In de Ocean houden we deze soort ook achter de schermen. Twee koppels worden om beurten in de lagune of in quarantaine geplaatst. Deze eierleggende soort voelt zich prima thuis in Arnhem en plant zich regelmatig voort. Echter, de eieren worden in de lagune opgegeten door de kogelvis. Vandaar dat een stel achter de schermen wordt gehouden om zo de eieren op te vangen. Het jong ontwikkelt zich in het ei, waar het na vijf maanden uitkruipt. De eerste week teert het dier nog op intern opgeslagen dooiermateriaal, daarna doet hij zich tegoed aan kleine garnaaltjes of stukjes vis. De afgelopen zes maanden zijn maar liefst achttien jongen geboren. Erg leuk, want deze prachtige soort wordt weinig gekweekt in Europese aquaria en voor een aantal  collega-aquaria staat deze soort op het verlanglijstje. Door de goede fokresultaten kunnen steeds meer mensen in Europa van de epaulethaai genieten zonder dat er dieren uit het wild te hoeven worden gehaald.