IJsland's pracht

Van 30 maart tot 31 mei zullen in de tentoonstellingsruimte in Burgers' Ocean foto's te zien zijn van de veelzijdige Arnhemse amateurfotograaf Jan Hendriksen. De foto's tonen landschappen, maar ook details en werden gemaakt tijdens een reis naar IJsland in 1998.

Het landschap op IJsland wordt bepaald en verandert door vulkanisme. Rotswanden met fraai gekleurde mineraalafzettingen, stoom uit de bodem, blubberende grijze modder, met gifgele zwavelkristallen afgezette soltafaren, kommetjes met kokend helder water vind je er naast spuitende geisers, gletsjers en talloze watervallen van zeer klein tot indrukwekkend groot.

Bongootje

Langzaam begint het kuddetje Bongo's in Arnhem te groeien. Ditmaal kreeg 'Butterfly' haar eerste jong. Het is een mannetje, hij ziet er schitterend uit en is inmiddels al in het buitenverblijf te bekijken. Meestal kruipt hij ergens weg in een hoekje en zijn de volwassen dieren niet in de buurt. Het lijkt alsof de moeder hem helemaal vergeten is, maar wee de verzorger die naar haar oordeel te dicht bij de kleine in de buurt komt! Bongo's zijn, net als bijvoorbeeld reeën, 'afleggers'. De jongen van zulke dieren hebben geen geur, een uitstekende schutkleur en worden door de moeder ergens verborgen terwijl zij op zoek gaat naar voedsel of ergens ligt te rusten. Ze komt alleen even bij haar jong om het te zogen. De kans dat het jong door roofdieren wordt gevonden is zo het kleinst.

Giraffemoeder

Onlangs werd in het safaripark de eerste giraffe van het jaar geboren. Moeder Olga wordt waarschijnlijk de eerste die haar jong in de nieuwe separatie-ren aan het publiek kan voorstellen. Tot nog toe hebben we jonge giraffen altijd drie maanden met hun moeders samen op stal gehouden. De volwassen giraffen drinken namelijk allemaal mee als een giraffemoeder een zogend jong heeft. Er blijft niet genoeg melk over voor de jongen, die dan zichtbaar verzwakken. Dankzij de nieuwe ren kan een jonge giraffe met moeder, of een ander dier dat om wat voor reden ook tijdelijk apart gehouden moet worden, toch naar buiten. Het giraffeveulen (of -kalf?) is een mannetje en heet Onno.

Oud nieuws

Vorig jaar is ons groepje Bennett's wallabies (die kleine kangoeroe's naast de Japanse makaken) versterkt met een trio vrouwtjes uit dierenpark Overloon. De resultaten van die aanwinst laten zich nu zien. Met mooi weer zien we al geregeld kleine wallabie-kopjes uit de buidels steken. Langzaam zullen de jongen zich steeds vaker laten zien en uiteindelijk, eerst even en langzaam steeds vaker, helemaal uit hun moeders buidel komen. Zelfs als ze halfwas zijn, vluchten de jongen bij gevaar nog terug in moeders buidel. Dat is dan een komisch gezicht, zo'n uitpuilende buidel, waar de achterpoten dan meestal nog uitsteken. De geboorte zelf wordt bij kangoeroe's bijna nooit opgemerkt. Het jong is dan nauwelijks groter dan een hommel, is naakt en blind en volgt op eigen kracht een weg door moeders vacht naar de buidel. De moeder heeft door middel van een likspoor de route al aangegeven. In de buidel zuigt het jonkie zich vast aan één van de tepels. Pas veel later zien we bewegingen in de steeds dikker wordende buidel en uiteindelijk een koppie dat eruit steekt. Vandaar dat we u nooit geboortes bij deze dieren melden. We weten zelf niet dat het gebeurd is!

Nieuwe nachtbrakers

De laatste aanwinst in de tunnelbak van Burgers' Ocean betreft een tweetal witpuntrifhaaien. Deze soort is over het algemeen wat actiever is de schemering en zoekt overdag een schuilplaats op de bodem, bijvoorbeeld onder een overhangend stuk koraalrif. Het is wel altijd een plek met voldoende stroming, want dat hebben haaien nodig om voldoende zuurstof te kunnen opnemen. Witpuntrifhaaien zijn nieuwsgierige dieren, die duikers op het rif vaak tegenkomen. Ze zijn gelukkig niet gevaarlijk. Ze voelen zich inmiddels al helemaal thuis in de Ocean en zijn (ook overdag) goed actief. Ze leven meestal van kleinere vissensoorten, maar eten ook wel eens een inktvis of krab.