Dank voor stank

Na een lange droge winterperiode zijn we in onze Desert in een seizoen aangekomen waarin we weer wat water gaan geven.

Na een lange droge winterperiode zijn we in onze Desert in een seizoen aangekomen waarin we weer wat water gaan geven. Als u na een sproeibeurt dan in de buurt van de renkoekoeken wandelt, kan het zijn dat u een vies luchtje ruikt dat doet denken aan ouderwetse ontsmettingsmiddelen. Het komt van de creosootstruiken die daar groeien. Die gaan stinken wanneer de blaadjes vochtig worden. U kunt het zelf proberen door uw vochtige adem over wat blaadjes te blazen en er dan aan te ruiken. Vooral niet plukken natuurlijk!

De blaadjes zijn erg klein om verdamping te verminderen en bovendien nog eens voorzien van een waslaagje dat geen water doorlaat. De blaadjes, grijze stammetjes en zelfs de wortels bevatten veel stoffen die je misschien het best als gifstoffen kunt aanduiden. De wortels geven bijvoorbeeld stoffen aan de bodem af die andere planten kunnen doden. Daarmee wordt de  concurrentie om water verminderd en garandeert de plant zich een plaatselijk ‘watermonopolie’.

De struiken komen in het zuidwesten van de Verenigde Staten veel voor en het is dan ook niet verwonderlijk dat de autochtone indianen deze struik ook als nuttige plant hebben ontdekt. De Larrea tridentata, zoals hij officieel heet, blijkt een stinkende medicijnkast te zijn. Gedroogde blaadjes blijken bijvoorbeeld bacteriedodend te zijn en kunnen prima helpen wonden te genezen. Een papje van gekneusde stammetjes verlicht reumatische pijnen en een thee van blad en stam schijnt te helpen tegen tbc, luchtweginfecties, constipatie en menstruatieklachten. Je moet dan wel erg veel last hebben, want de smaak van de thee moet verschrikkelijk zijn.

Natuurlijk heeft de moderne wetenschap zich met deze medicinale plant beziggehouden en ontdekt dat in de bladeren een belangrijke chemische stof zit: het bekende nordihydroguaiaretic acid! In een interessant onderzoek werd vastgesteld dat deze stof de groei van kankercellen in proefdieren remde! Maar voordat sommigen van u nu besluiten een paar van onze struiken mee naar huis te nemen, wil ik een ander interessant onderzoek niet onvermeld laten waaruit bleek dat dezelfde stof de groei van tumoren juist versnelde.

Er is dan ook geen dier in de woestijn dat zich aan consumptie van de creosootstruik waagt. Ze weten wel beter. Er is echter één waaghals die zich toch te goed doet aan deze plant: een schildluis. En zelfs die werd door de indianen weer gebruikt! Hij scheidt een harsachtige stof af die door de indianen werd verzameld om aardewerk te repareren en manden waterdicht te maken.