Er vindt een ware explosie van koperanemonen plaats in het koraalrifbassin. Door de sterke stroming vallen deze rode zeeanemonen op door hun wuivende tentakels. Zeeanemonen behoren tot de bloemdieren, maar uiterlijk en naam doen vermoeden dat het planten zijn.
Ze behoren tot dezelfde diergroep als de koralen. Het zijn eenvoudige dieren; zo hebben ze maar één lichaamsopening. Middenin de zeeanemoon bevindt zich een opening; de mond, waar voer naar binnen en afval naar buiten gaat. Wat eet zo’n dier? Dat is heel eenvoudig: alles en niets! Een anemoon eet alles wat eetbaar is van afval tot levende visjes of garnalen, maar aan de andere kant kan hij ook zonder voedsel. Dit soort zeeanemonen leeft net als koralen samen met een algje in de huid. Als dit algje licht krijgt, produceert deze suikers die deels voor het algje zelf zijn en deels voor de zeeanemoon. Een fantastische samenleving.
Om toch het dierlijke aspect wat meer naar boven te halen: zeeanemonen kunnen lopen. Met één voet zitten ze vast aan bijvoorbeeld een rots. Door de voet uit te stulpen kunnen ze zich langzaam verplaatsen naar een andere locatie. Zo is de groene tapijtanemoon in het koraalrifbassin al het halve aquarium doorgewandeld om uiteindelijk precies voor de ruit tot stilstand te komen. Nu is hij daar wel een beetje bij geholpen, want precies op die plaats op het zand staat een sterke lamp die het voor de anemoon aangenaam maakt. De rode koperanemonen verschuiven juist naar boven om zo hun algjes in de huid zoveel mogelijk licht te kunnen geven. Eén keer per week worden de anemonen bijgevoerd met wat mosselvlees of stukjes vis. Dit voer nemen ze aan met hun tentakels. Met deze tentakels brengen ze het voer naar de mond.
De voortplanting van deze dieren is indrukwekkend. Naast de normale geslachtelijke voorplanting kunnen ze zich ook ‘stekken’. De lichaamsopening splitst zich in tweeën, om daarna het gehele dier in twee stukken uiteen te laten vallen. Zo zijn in het koraalrif bassin acht koperanemonen in twee jaar uitgegroeid tot ruim 130 anemonen. Het bevalt ze blijkbaar erg goed in het bassin. De veldjes rood gekleurde zeeanemonen zien er prachtig uit, maar er zit ook een keerzijde aan deze pracht en praal. Deze dieren zijn giftig. Net als een kwal kunnen ze netelen. Bij aanraking worden minuscuul kleine gifpijltjes afgeschoten. Hiermee verdooft de anemoon prooien en het wapen dient ook ter verdediging. Dit moeten ze wel kunnen, anders zouden ze heel snel opgegeten worden.
Niet alle anemonen zijn even gewild in het koraalrif. Zo is de bruine glasanemoon met zijn vijf centimeter een enorme plaag geweest in het koraalrifbassin. Deze giftige anemonen wisten zich in rap tempo met duizenden in het koraalrifbassin te vestigen. Bij afwezigheid van natuurlijke vijanden ging dat gemakkelijk. Met zijn sterke gif dood hij koralen. De kunst was om de juiste natuurlijke vijanden te vinden. Dat is niet zo eenvoudig want veel vissen die anemonen eten, hebben ook koraal hoog op hun menu staan. Veel soorten koraalvlindervissen eten graag anemonen. Twee soorten koraalvlinders, de pincetvis en de Kleini’s koraalvlinder, werden uitgezet en binnen twee maanden waren de meeste glasanemonen verdwenen. Een mooi resultaat, totdat de Kleini’s koraalvlinder een alternatief ging zoeken: koralen. Toen kwam de volgende uitdaging om de zes acht centimeter grote visjes uit het koraalrifbassin te vangen. Met duikers, kleine schepnetjes en veel geduld werd na drie maanden de laatste koraalvlinder gevangen. De vele mislukte pogingen waren waarschijnlijk een leuk schouwspel voor de bezoeker.
De beroemde anemoonvis Nemo van de gelijknamige film is voor kinderen één van de populairste vissen in de Ocean. Anemoonvissen zijn naast hun bekendheid ook interessante dieren, ze leven namelijk in een giftige anemoon. In het koraalrifbassin zijn verschillende van deze samenlevingen te vinden. De anemoonvis kan zich tussen de giftige tentakels verbergen. De eieren van de anemoonvis worden vaak vlak naast de anemoon gelegd, waardoor de zeeanemoon zo ook het jongbroed beschermt. Maar wat doet de anemoonvis voor de anemoon? Dit is een vraag die het beste door de duikers in het koraalrifbassin te beantwoorden is. Want als er één agressieve vis is in de Ocean dan is dat het zes centimeter grote anemoonvisje. Fanatiek nemen ze de bescherming van de anemoon op zich en bijten er lustig op los mocht het agressieve zwemmen niet genoeg indruk maken. Een ander voordeel voor de anemoon is het verkrijgen van voedsel van het anemoonvisje. Leuk zo’n symbiose, maar waarom wordt iedere vis verdoofd door het gif van een zeeanemoon en een anemoonvisje niet? Wat precies de oorzaak van deze ongevoeligheid is, weten biologen tot op heden niet exact. Mogelijk is de anemoonvis ongevoelig voor het gif van de anemoon, maar dan zou de anemoon constant zijn kostbare gif verspillen aan de anemoonvis. De gedachten gaan meer uit dat de slijmhuid van de anemoonvis zodanig is dat de giftige pijltjes van de anemoon niet worden afgeschoten bij aanraking. De anemoon ‘denkt’ dan dat de anemoonvis niet lichaamsvreemd is. Een plaats waar Nemo zich prima thuis voelt.
