Plek in het dierenrijk

De goudjakhals is een hondachtig roofdier. Hij is dus familie van de vos en de wolf. Zijn nauwste familie zijn coyotes uit Amerika. Net als coyotes en wolven kunnen goudjakhalzen huilen. Daarmee versterken ze de band met elkaar en bakenen ze hun territorium af.

De goudjakhals is de enige hondachtige van Burgers’ Zoo; andere leden uit de groep ‘carnivora’ zijn bijvoorbeeld de tijgers, de leeuwen, de stokstaartjes en de Maleise beren.

Eigenschappen van de Goudjakhals (niet meer in Burgers' Zoo)

Draagtijd

2 maanden

Worpgrootte

3-9 jongen per keer

Leeftijd

14 jaar

Voedsel

kleine zoogdieren, vogels, reptielen, vis, insecten, vruchten, aas

Bedreiging

niet bedreigd

Bijzonder gedrag

Goudjakhalzen zijn uitstekende gravers. In de zelf gegraven holenstelsels rusten ze, werpen hun jongen en ze bergen daar ook voedsel op. Goudjakhalzen jagen zelf, maar als het ze uitkomt eten ze graag aas. Ze weten dus goed dat een onbewaakt stuk prooidier zomaar door iemand opgegeten kan worden. Daarom verstoppen ze overgebleven voedsel graag uit het zicht van concurrenten.

Wist u dit al over goudjakhalzen?

Goudjakhalzen zijn geen pure vleeseters. Ze zijn onder meer gek op suikermais en watermeloen. Deze en soortgelijke landbouwproducten halen wilde jakhalzen graag van de velden.
Goudjakhalzen zijn al met elf maanden geslachtsrijp. Meestal blijven de jongvolwassenen nog een tijd in de familie en helpen bij het grootbrengen van de jongere broertjes en zusjes.
De Oudegyptische Godheid Anubis werd afgebeeld met de kop van een jakhals. Hij was de god van het hiernamaals en woog het hart van de overlede om te bepalen welk verdere lot hij verdiende.
In de buurt van dorpen en steden zijn goudjakhalzen ’s nachts actief, maar verder in de wildernis zijn ze liever overdag wakker en actief.

Over de voortplanting

Naargelang waar de goudjakhalzen leven, planten ze zich het jaar rond voort of kennen ze een beperkter geboorteseizoen. De jongen worden met vacht, maar blind geboren. Rond de tiende dag gaan hun ogen open. De eerste twee maanden drinken de pups alleen melk. Daarna eten ze ook vlees, dat de oudere groepsleden naar het hol brengen en daar opbraken.

Foto's van bezoekers

Eén met de natuur

Goudjakhalzen zijn opruimers in de natuur; ze eten dode dieren waardoor ze verspreiding van ziekten voorkomen. Omdat ze daarnaast op muizen, ratten en konijnen jagen, helpen ze de populaties van deze snel voortplantende, kleinere dieren in toom te houden.

Bedreiging en bescherming

Goudjakhalzen zijn ecologisch gezien opportunisten. Ze kennen een breed voedselspectrum en zijn niet kieskeurig wat hun habitat betreft. Ondanks dat er wel eens op ze wordt gejaagd, zijn ze dus niet bedreigd. Ze breiden hun natuurlijk verspreidingsgebied in de laatste decennia zelfs verder uit. Goudjakhalzen kwamen in Europa vroeger alleen in Zuidoost-Europa voor, maar inmiddels zijn er ook in bijvoorbeeld Italië en Hongarije populaties in het wild. Enkele dieren zijn zelfs al waargenomen in de bossen van Duitsland, Denemarken, Estland en Nederland.

Nieuws over de Goudjakhals (niet meer in Burgers' Zoo)

7 april 2022

Donderdag 14 april verhuizen de goudjakhalzen

13 jul 2020

Flink wat leven in de brouwerij!

16 feb 2012

Een gouden soort?

De goudjakhalzen in Burgers' Park

De goudjakhalzen bewonen een verblijf in de buurt van de grote speeltuin, naast de panters. Ook in onze dierentuin graven deze jakhalzen heel graag. Hun verblijf ziet dan ook een beetje uit als een ‘gatenkaas’. De jongen worden in het voorjaar geboren in de holen. Pas weken later komen ze één voor één tevoorschijn en pas dan weten de verzorgers ook hoeveel jongen er zijn.

In warme zomernachten kunnen de buren van Burgers’ Zoo de jakhalzen soms horen huilen!